فرقه های اسلامی

فطحیه

پیروان عبدالله بن جعفر الافطح که در سا ل ۱۴۸ هجری درگذشت وی پس از اسماعیل بزرگ‌ترین فرزند جعفر صادق بود ولی در نزد پدر محبوبیتی نداشت و متمایل به «حشویه» و «مرجئه» بود. او بعد از پدرش به جای او نشست وبه اتکای این حدیث از پدر که(امامت در بهترین فرزندان امام است) به جمع آوری پیروان پدرش پرداخت واین گروه را به نام عبدالله بن فطح یا عبدالله بن افطح نامی که از پیشوایان ایشان واهل کوفه بوده فطحیهنامیده شدند.

امامیه

 نام تمام فرقه‌های است که به امامت بلافصل علی پسر ابیطالب وفرزندانش معتقدند، گفتارآنها براین اساس است که جهان از امام تهی نتواند بود، و منتظر خروج یکی از علویان هستند که در آخر زمان ظهور خواهد کرد وجهان را پراز عدل وداد خواهد نمود. امامیه خود نیز به ۱۵ فرقه تقسیم شده‌اند

1.     کاملیه: پیروان ابی کامل هستند وایشان کسانی که با علی بیعت نکردند کافر می‌دانستند.

2.     محکدیه: پیروان وچشم براه ظهور محمد از نوادگان حسن هستند.

3.     باقریه: امامت را از علی تا محمد معروف به محمد باقر دانسته‌اند و باقر را مهدی موعود می‌پندارند.

4.     ناووسیه: پیروان شخصی بنام ناووس ازاهالی بصره که امامت را به جعفر صادق رسانیده و معتقد است که وی در نگذشته، و ظهور خواهد کرد و نیز گفته‌است علی برترین فردامت اسلام بوده وهرکه اورا تفضیل ندهد کافراست.

5.     شمیطیه: ازفرق ثعالبه از خوارجندوپیرو «شیبان بن سلمه حروری سدوسی خارجی» هستند که ازسران خوارج بود وبه روزگار ابومسلم خروج کرد و وی را در برابردشمنانش یاری نمود، سپس عهد خودراباوی شکست.

6.     عما ر یه: از فرق «فطحیه»یاران عماربن موسی ساباطی، بوده واز فرق شیعه بشمار می‌رفتند ایشان رشتهٔ امامت رابه جعفر صادق کشانده‌اند وپس از وی عبدالله افطح را که مهم‌ترین فرزند وی بود امام داند.

7.     اسماعیلیه: نام عمومی فرقه‌هایی است که بعداز جعفر صادق به امامت فرزندش اسماعیل یا نواده اش محمد اسماعیل اعتقاد دارند و گاه در بلاد مختلف به نامهای گوناگون مانند باطنیه، تعلیمیه، سبعیه، حشیشه، ملاحده وقرامطه خوانده شده‌اند. چنان که درتاریخ آمده‌است، جعفر صادق (امام ششم) فرزند مهتر خوداسماعیل رابه جانشینی خود برگزید .به همین دلیل به انها اسماعیلیه می‌گویند.

8.     موسویه: یا موسائیه طرفداران امامت موسی بن جعفر و منتظر رجعت او بوده‌اند.

9.     مبارکیه:از اسماعیلیه قدیم هستند که پیرو مردی به نام مبارک غلام آزاد کرده اسماعیل بن جعفر واز اهالی کوفه بود. مبارکه امامت رادر فرزندان محمد بن اسماعیل می‌دانند و همان دعوی را که «باطنیه» کنند دربارهٔ او روا دارند.

10. قطعیه: فرقه‌ای بودند که بر مرگ موسی بن جعفر قطع و یقین کردند، بر خلاف واقفه قطعیه به امامت علی بن موسی الرضا و پس از وی به امامت ائمه دیگر قایل گشتند بنا بر این قطعیه نامی دیگر از شیعه اثنی عشریه است.

11. هشا میه: پیروان هشام بن سالم جوالیقی علاف بودند واز فرق شیعه به شمار می‌رفتند: هشام غلام آزاد کرده بشربن مروان بود. وهشامیه را جوالیقه نیز خوانده‌اند.

12. زراریه: یا تمیمیه از غلاهَ ومشبهه پیروانزرارهَ بن اعین تمیمی بودند که او علم وقدرت وسمع وحیات وبصر را برای خدای تعالی حادث می‌دانست، ودر باب امامت از واقفه بود.

13. یونسیه پیروان ابو محمد یونس بن عبدالرحمن مولی علی بن یقطین بن موسی مولی بنی اسد بودند واز قطعیه به شمار می‌رفتند وی از یاران جعفر صادق و موسی کاظم بود و درباره تشبیه خدا و عرش او افراط می‌کرد.

14. شیطانیه: مخالفان ابوجعفر محمدبن نعمان احول معروف به موًمن الطاق را شیطان الطاق لقب دادند شیطانیه پنداشتند که خدای عالم در نفس خود جاهل نیست لکن عالم به اشیاءاست وآنها راتقدیر واراده می‌کند وپیش از آن که آنها را تقدیر واراده کند علم به آنها نداشته‌است.